વાછરડું

આઠ વર્ષના શુભમ અને પંદર દિવસ પહેલા જન્મેલા વાછરડામાં ઝાઝો ફરક ન હતો;બંનેની પ઼કૃતિ ચંચળ ,રમતિયાળ અને ઉત્સુકતાથી લથપથ બાળસહજ જિજ્ઞાસા અનેઉછળકુદ.દૂનિયાનેજાણવાની,સમજવાની અને માણવાની શરૂઆતનો આ સૂવર્ણ કાળ!

મનમાં ઉદ્ભભવતા અનેક સવાલો

વચ્ચે પણ આ બંનેને મા તો જોઈ જ.શુભમ થોડી થોડી વારે કોઇને કોઇ બહાને એની મમ્મી જાનકી પાસે દોડી જતો, વાછરડું પણ ગાયના સહવાસને માણવા મથતું રહેતું.જીવ સૃષ્ટિનો પહેલો નિયમ "મા" જ હોય. દૂનિયાના સૌથી નાના જીવ થી લઈ કોઈ મહાકાય જીવ વચ્ચેની સામ્યતા એટલે "મા"

વાછરડું આમ તો તંદુરસ્ત હતું પણ, ગામમાં જ વેટરનરી ડોક્ટર મુલાકાત માટે આવેલ એટલે વાછરડાનું ચેક અપ કરાવવા લઈ જવા મનોજે વાછરડાના ગળામાં રસ્સી બાંધી. વાછરડું ગાય પાસેથી કેમેય ખસવા તૈયાર ન હતું.મનોજ જોર લગાવી વાછરડાને ખડકી બ્હાર ખેંચવા લાગ્યો.વાછરડું ઘસડાતા પગે મનોજની પાછળ ચાલ્યું પણ,ત્યાં ગાય સફાળી ઉભી થઈ.ચારે પગે જોર લગાવી એણે ખીલોજ ઉખાડી નાખ્યો.ગળામાં સાંકળ અને એની પાછળ લટકતા ખીલા સાથે એણે વાછરડાની પાછળ દોટ મુકી.શાંત સ્વભાવની

ગાયનું આ વરવું રૂપ જોઈ ઘરનાં બધાં ડઘાઈ જ ગયાં!આજે કદાચ કોઈ ગાયની હડફેટે 

આવ્યું હોત તો કંઈક અજુગતુ બની જાત.શુભમ થોડે દુર એની મમ્મી પાસે ઉભો રહી આ બધુ જોઇ રહ્યો હતો.એના મનમાં એની મમ્મી જાનકી માટે એક સવાલ હતો "મમ્મી તું મને એકલો મુકીને કેમ જાય છે?

જાનકી વિધવા હતી.ત્રણ વર્ષ અગાઉ એના પતિનું અકસ્માતે મોત થયેલું.

વિધવાપણાના બોજ સાથે પાંચ વર્ષના શુભમ ને લઇ એ છેલ્લા ત્રણ વર્ષથી પિતૃગૃહે રહેવા આવેલી.જીંદગી હજી લાંબી હતી; ત્રીસી હજુ હમણાં જ વટાવેલી.બીજા લગ્નના ત્રણ ચાર પ઼સ્તાવ આવેલા,એમાંથી ઘરનાંએ અલ્પેશ પર પસંદગીનો કળશ ઢોળેલો . અલ્પેશ અને એના પરિવારે શુભમ એના મામા કે કાકાને ઘેર રહેશે એવી શરતે જાનકી સાથે લગ્ન કરવાની તૈયારી દર્શાવેલી.

અલ્પેશ ઉચ્ચ હોદ્દા પર બેઠેલો સરકારી કર્મચારી હતો એટલે પૈસે ટકે સુખી હતો.એની પહેલી પત્ની સાથે ચાલતો છૂટાછેડાનો કેસ પણ લેતી દેતી થી પતી ગયેલો.સાતમા પગાર પંચે આર્થિક વિકાસ સાધી શકાય પણ કોઈ જાનકીને એના વાછરડા સાથે સ્વીકારી શકાય એવાપગારપંચનો અમલ અલ્પેશના ભાગ્યમાં ન હતો...

જાનકીના બીજા લગ્નની વાત શુભમને સમજાઇ ગઈ હતી.હવે થોડા દિવસમાં

જ એણે કાયમ માટે કાકાને ધેર જવાનું હતું.

નાનકડા મનમાં અનેક સવાલો હતા;ફરિયાદો હતી પણ,એની ય હાલત ગળામાં રસ્સી 

બાંધેલા પેલા વાછરડા જેવી હતી..

મોડી રાત થઈ ગઈ પણ જાનકીને હજુ ઉંધ ન્હોતી આવતી. ઘરના આંગણામાં

ઢાળેલા ખાટલામાં એ આમતેમ પડખાં ફેરવી રહી હતી. પડખે સુતેલા શુભમનો ચહેરો ચંદ઼માના અજવાળે એણે જોયો;સામે ઢાળીયામાં બાંધેલી ગાય અને એનું વાછરડું પણ એ સ્પષ્ટ જોઈ શકતી હતી.આજે સવારે ગાય એના વાછરડા માટે જે પ઼કારે તોફાને ચડેલી એ દૃશ્ય ફરી એની આંખ સામે તરવા લાગ્યું.

વિજળી વેગે જાનકીના મનમાં એક સવાલ ઉદ્ભભવ્યો..

"શાંત સ્વભાવની સાંકળે બંધાયેલી ગાય જો એના વાછરડા માટે ખીલો પણ ઉખાડી શકતી હોય તો હું શું કામ નહી?" 

સંતાન સુખના ભોગે પતિ સુખનો સોદો દૂનિયાની કોઈ મા ને ન જ પરવડે.

સિંદૂરનો લાલ રંગ ધાવણના ધોળા રંગ સામે કાયમ ફીક્કો જ લાગે.

જાનકી એ ધીમેથી શુભમને એની છાતીએ લગાવ્યો.એના કપાળને ચુમતાં ચુમતાં એની આંખ માંથી સરી પડેલાં બે આંસુ શુભમના ગાલ પર જઇ પડ્યાં.

હા..જાનકીએ પણ એના વાછરડા માટે બીજાં લગ્નનો ખીલો ઉખાડીને ફેંકી દીધો ,ત્યાં દુર એક તુટતો તારો ઝડપથી પ઼કાશ વેરતો આકાશમાં ઓગળી ગયો... 

જય શ્રી કૃષ્ણ